Chemo vrijdag, Hakkuh zaterdag
Vorige week ging het gelukkig weer supergoed met me.
Welkom in mijn wereld
Waar tieten, verleden en dagelijkse chaos hand in hand gaan.
Ik schrijf over borstkanker, herstel, het verleden dat soms nog aan mijn mouw trekt - maar ook over de dagelijkse chaos van kinderen en boodschappen, werk en gewoon het leven zelf.
Altijd met humor, zelfspot en een flinke scheut positiviteit.
Welkom in mijn Shitty Titty Life: een beetje kwetsbaar, een beetje brutaal, maar vooral rauw & eerlijk.
Lees wekelijks mijn laatste nieuws en hersenspinsels
Hier deel ik openhartig hoe ik mijn leven vormgeef sinds mijn diagnose borstkanker — en alles wat daar níet direct mee te maken heeft. Over het gewone leven dus: familie, chaos, reizen, kinderen en onze beestenboel.
Wat begon als een blog over mijn traject met borstkanker, wil ik uit laten groeien tot een plek waar ik ook terugblik op eerdere periodes in mijn leven. Over de hobbels, de lessen en de momenten die me hebben gevormd tot wie ik nu ben. Soms rauw, soms met een glimlach, maar altijd eerlijk en met een vleug humor.
Mijn website/blog blijft in beweging, net als ikzelf. Er blijven steeds nieuwe verhalen bijkomen — dus kom gerust regelmatig terug voor herkenning, een glimlach of gewoon een stukje eerlijkheid uit het echte leven.
Liefs, Tamara
Tussen Tafels en Harten
Ik heb vroeger op jonge leeftijd wat fouten gemaakt. Er speelden dingen in mijn leven waardoor ik die keuzes maakte, waaronder het stoppen met mijn opleiding.
Soms is het gewoon even ruk
Zo goed als het leek te gaan met de vorige 2 chemo’s, zo ruk was de afgelopen week.
De vreselijke gedachte: Wat als iedereen al over mijn shit heeft geschreven?
Oké, even eerlijk zijn. Krijg ik nu een #confession? Ik denk het wel. 🙈
De kale knikker overleeft ronde nummer drie
31 oktober 2025 – Tijd voor ronde nummer drie.
Het nieuwe normaal: chemo, thee en een beetje zelfspot
Vrijdag 24 oktober 2025. Tijd voor nummer 2.
Nummer één van twaalf – wie maakt me los?
Vandaag trap ik af met mijn nieuwe chemokuur: Paclitaxel. Twaalf weken lang mag ik weer richting ziekenhuis om dat goedje in te laten lopen.
Tamoxifen en ik: het is even uit
Vandaag ben ik gestopt met de Tamoxifen.
Naalden, blauwe baret en overlevingsdrang
Vandaag staat mijn vierde en laatste AC-kuur op de planning. Kuur drie was aardig pittig, tot bijna drie dagen van de leg:
Badkamerblues en opruimwoede
Tijd voor kuur nummer drie.
Tondeuse, klaar, weg haar
Vanmorgen heb ik besloten dat vandaag mijn haar eraf gaat.
Déjà Vu met een infuus — en een groet naar boven
Chemo nummer 2. Net als de vorige keer sluiten ze me aan op het infuus.
Over mij
Hoi, ik ben Tamara — moeder van twee knappe jongens, Ziggy en Joah, en getrouwd met mijn grote liefde, Eric.
Ons huis is gevuld met lawaai van onze viervoeters, lachen, een beetje chaos en vooral veel leven en liefde.
Schrijven heeft me altijd getrokken, maar het bleef jarenlang bij een gedachte.
Totdat borstkanker mijn pad kruiste. Tijdens dat traject besloot ik eindelijk te doen wat al zo lang in mijn hoofd zat: alles van me af schrijven.
Niet alleen om te verwerken, maar ook om te delen —rauw en eerlijk, zonder poespas, en met een flinke scheut zelfspot.