De dag van een groot feest. Larissa en Jens stappen op 03-07-2025 in het huwelijksbootje.
Een dag waar Noortje – collega, vriendin én mede-ceremoniemeester – en ik al maanden naar uitkeken. Met volle teugen, letterlijk. We hadden elk excuus aangegrepen om weer even met lintjes, draaiboeken en speeches bezig te zijn. Heerlijk, die afleiding.
De afgelopen twee weken is mijn herstel eigenlijk best goed gegaan. Natuurlijk voel ik in mijn borst nog van alles. Trekkerig, beurs, soms pijnlijk – maar ach, het is niet anders. Vandaag geen gezeur over pijn of littekens. Vandaag vieren we de liefde. En wat voor een feest het werd. Het was een prachtige dag!
Toch kwam er, tien dagen na de operatie, een domper. Uit de uitslag bleek dat er in mijn poortwachter een ingekapselde uitzaaiing zat. Bam. Daar waar ik dacht dat ik die operatie en bestralingen als laatste horde kon afvinken, schoof de finishlijn ineens weer een stuk verderop.
De artsen legden uit dat ik een beetje in een grijs gebied val. Te jong om risico’s te nemen, zeggen ze. En dus gooien ze alles in de strijd wat ze in huis hebben. Bestralingen. Antihormoontherapie. Chemotherapie. Alles preventief, om te voorkomen dat het terugkomt.
Het is veel. Maar goed – dan doen we dat maar toch?
Herkenbaar - heb je een soortgelijks meegemaakt? Wil je iets delen of wil je gewoon een reactie geven op mijn verhaal, laat dan hieronder een reactie achter.
Reactie plaatsen
Reacties