Zoals mijn lieve collega (en vriendin) Larissa vroeg: “Hoe ziet je gratje eruit!?”
Voor de duidelijkheid: we hebben het over mijn pruik. Omdat ik door de chemo’s zeer waarschijnlijk mijn haar ga verliezen, vond ik dat ik me daar maar vast op moest voorbereiden. Er is een optie om een coldcap te gebruiken — een ijskoude muts die ervoor kan zorgen dat je haar blijft zitten. Maar eerlijk gezegd: ik heb geen zin om langer dan nodig in het ziekenhuis te zitten. En door het lage slagingspercentage vind ik het niet waard om extra lang te zitten en pijn van de kou te lijden.
Dus heb ik besloten: zodra mijn haar begint uit te vallen, laat ik het eraf scheren door mijn kapper. Hoe ik daarop ga reageren? Geen idee. Misschien huil ik, misschien lach ik, misschien doe ik allebei tegelijk.
Ik heb inmiddels een hele verzameling sjaals gekocht en talloze YouTube-filmpjes gekeken over hoe je een headwrap maakt. Ook wat mutsjes aangeschaft, maar ik wil óók een pruik. Gewoon, om mezelf nog een beetje terug te kunnen zien in de spiegel.
Vandaag reden Eric en ik naar Eindhoven, naar Tophaar. Daar had ik via hun online catalogus al drie pruiken uitgezocht die ik vandaag kon passen. Uiteindelijk kun je er één uitkiezen, en die wordt volledig vergoed door de verzekering. Dat scheelt, want ziek zijn is al duur genoeg zonder alle extra’s die erbij komen kijken.
Samen met Eric bekeken we wat mij het beste stond — en ja hoor, missie geslaagd: mijn gratje is gekozen. Op naar huis, mét een glimlach en een beetje opluchting.
Herkenbaar - heb je een soortgelijks meegemaakt? Wil je iets delen of wil je gewoon een reactie geven op mijn verhaal, laat dan hieronder een reactie achter.
Reactie plaatsen
Reacties